Szklany tron - Sarah J. Maas

Tytuł: Szklany tron
Tytuł oryginału: Throne of Glas
Autor: Sarah J. Maas
Ilość stron: 520
Wydawnictwo: Uroboros







Jak to jest być jedną z najbardziej poszukiwanych osób w państwie? Celaena Sardothien ma osiemnaście lat i do tej pory przekonała się o tym dość dobitnie. Jako zabójczyni Adarlanu "cieszy się" sławą dorównującą samemu królowi, na jej temat krążą legendy, a zdecydowanie za wiele osób zapłaciłoby majątek za zobaczenie jej ciała zwisającego na stryczku. Dziewczyna jest najlepsza w swoim fachu - płatnych zabójców i wydawałoby się, że nikt nie jest w stanie jej pokonać. Pewnego dnia jednak coś idzie nie tak, bo Celaena zostaje aresztowana i zesłana do słynącego z okrucieństwa obozu pracy w Endovier. Po roku spędzonym w czeluściach kopalni dziewczyna zostaje postawiona przed obliczem księcia Doriana, który ma dla niej nietypową propozycję. Ma ona być jego reprezentantką w turnieju na królewskiego Obrońcę. Jeśli wygra, po odbytej służbie odzyska wolność. Jeśli przegra, czeka ją powrót do koplani i pewna śmierć.

"Szklany tron" Sarah J. Maas w tym można by powiedzieć nie długim czasie od swojej premiery zdążył obrosnąć już niemal legendą. Tak polecany, tak zachwalany, tak genialny, że czytelnicy niemal padali z wrażenia podczas czytania. Nie lubię książek przereklamowanych. Nie lubię tego całego medialnego szumu, który się wtedy tworzy i sprawia, że mamy odnośnie danej książki większe oczekiwania, niż ona sama potrafiłaby sprostać. W wypadku "Szklanego tronu" chciałam za wszelką cenę tego uniknąć, bo jakby na to nie patrzeć, motyw płatnej zabójczyni, z której autorka uczyniła główną bohaterkę swojej serii, po prostu nie mógł mnie nie zainteresować i pokładałam w nim spore nadzieje. Zwłaszcza po tylu pozytywnych recenzjach nastawiłam się na coś wyjątkowego, ale tym samym nie traciłam dystansu. Jaka naprawdę okazała się ta książka?

W powieści Maas zaintrygowała mnie przede wszystkim sama tematyka i forma. Miała to być powieść młodzieżowa, jednak zakrawająca już o tę "cięższą fantastykę". Napisana lekkim, prawie młodzieżowym językiem, ale mimo to nie pozbawiona brutalności i otwartości w opisywaniu wszystkiego takim jakie jest naprawdę. Po przeczytaniu kilku pierwszych rozdziałów, wiedziałam, że "Szklany tron" jest właśnie taki. Idealny dla osób, które dopiero zaczynają swoją przygodę z tym gatunkiem lub jeszcze nie są do niego do końca przekonane i nie chcą się zrazić sięgając od razu po takiego Martina, czy Sapkowskiego. Autorka bardzo umiejętnie poprowadziła akcję, trafiając w punkt z kumulacją napięcia w każdej kolejnej scenie, sprawiając, że przez całą książkę ani przez chwilę nie da się nudzić. Wielki plus za narrację, która była trzecioosobowa, a nie pierwszoosobowa tak jak zakładałam. Po bliższym zapoznaniu się z porywczym charakterem głównej bohaterki, nie wiem, czy byłabym w stanie przebrnąć przez całą książkę z jej punktu widzenia.

Skoro zaczęłam już mówić o bohaterce to wypadałoby skończyć. A jest o czym mówić, bo Celaena Sardothien jest chyba jedną z najlepiej wykreowanych postaci o jakich czytałam, o ile nie najlepszą. Zauważyłam, że teraz na rynku wydawniczym zapanowała moda na silne, odważne bohaterki, a nasza zabójczyni idealnie wpisuje się w ten kanon. Nie brak jej temperamentu i zadziorności, jeśli trzeba potrafi dogadać komu trzeba, ale nie traci przy tym naturalnego wdzięku i powabu, który powinna mieć każda kobieta. Na dodatek jest szalenie inteligentna i mimo swojej gwałtowności, potrafi myśleć logicznie. Powiedziałabym, że jest bohaterką idealną, jednak nawet ona od czasu do czasu potrafiła nieźle mnie zirytować swoimi przechwałkami i nieskrywanym egoizmem. Inni bohaterowie także przypadli mi do gustu. Każdy z nich był wyraźnie wykreowany, miał swój indywidualny charakter i nie zlewał się z resztą postaci. Szczególnie upodobałam sobie księcia Doriana i księżniczkę Nahemię, którzy całkiem sporo namieszali w życiu Calaeny :)

Jednym z największych zalet "Szklanego tronu" jest zdecydowanie dbałość o szczegóły i świetne wykreowanie świata przedstawionego. Powieść jest złożona i wielowątkowa. Wartka akcja przeplata się z romansem i kryminałem, a wszystko w tajemniczej magicznej otoczce. Idealnym tłem dla rozgrywających się wydarzeń okazał się Szklany Zamek, czyli królewska posiadłość władcy Adarlanu, ale także ogólnie cała kraina Erilea, której wątek burzliwej przeszłości został przez autorkę świetnie rozpoczęty i już nie mogę się doczekać kolejnych intrygujących faktów z historii tego kraju. Oprócz tego mamy przeróżne dworskie intrygi, pojedynki i kłótnie, które tylko dodają smaczku całości i sprawiają, że od lektury wprost nie można się oderwać. Jedyne co mnie denerwowało to "trójkąt miłosny", który był bezsensowny i wprowadzony kompletnie od czapy. Wszystkie postacie w nim uczestniczące osobno są niesamowicie ciekawe, ale w połączeniu jakby tracą na wyrazistości. Do tego "wybrankowie" głównej bohaterki charakterami zestawieni są na zasadzie kontrastu, czyli otwarty i żartobliwy Dorian, ze stanowczym i nieśmialym Chaolem. Przykro mi pani Maas, ale do mnie to nie trafia :p

"Piękna, niebezpieczna, skazana na zwycięstwo" ten wiele obiecujący napis od razu rzucił mi się w oczy po rozpoczęciu lektury. Nie wiedziałam tylko czy odnosi się bardziej do głównej bohaterki, czy do samej książki. Teraz wiem, że pasuje idealnie do nich obu.  Bo "Szklany tron" ma nie tylko świetnie wykreowaną główną bohaterkę, w której zdecydowanie przejawiają się wszystkie te cechy, ale także przepiękną okładkę i niebezpiecznie wciągającą akcję. Ta książka nie jest skazana na zwycięstwo. Jest skazana na kompletny, ogólnokrajowy sukces. Niesamowity pomysł, świetni bohaterowie, dopracowane detale i świat, w którym chciałoby się zostać. To wszystko czyni ze "Szklanego tronu" powieść niemal idealną. Wystarczy tylko dopracować kilka szczegółów, aby stała się idealna aż do przesady. Słyszałam, że drugi tom jest jeszcze lepszy. Jestem ciekawa czy to w ogóle możliwe.

Moja ocena: 8/10

Pozdrawiam Was serdecznie :*

Ola